Stompie, bevrijd van zijn staart, trekt bij Melief in (5 mei 2015)
Een bezorgde inwoonster van een paar dorpen verderop nam contact met ons op. Bij haar huis voerde ze een buitenkat. Deze kat had echter een staart die verlamd was en zwaar ontstoken aan het lijfje van het dier hing. Haar man was al tegen het voeren, dus het arme dier in huis nemen kwam al helemaal niet ter sprake. Omdat ze het niet aan kon blijven zien, vroeg ze ons in wanhoop om hulp.
Toen wij toegezegd hadden dat we de kat hier permanent onderdak zouden verlenen, nadat zijn of haar staart geopereerd zou worden en we mee zouden delen in de kosten, werd er actie ondernomen. Het dier werd, nadat uitgesloten was dat het hier om een moederpoes zou gaan met ergens verstopte kittens, gevangen en naar de dierenarts van de vrouw gebracht. Enige haast was geboden, omdat de fikse ontsteking aan de staart een bloedvergiftiging zou kunnen veroorzaken en de wond bovendien vliegen aan zou kunnen trekken, met maden als gevolg. De dierenarts kwam een eind tegemoet in de kosten van de amputatie van de staart en de castratie (die, nu de halfwilde kat toch onder narcose was, meteen werd uitgevoerd) en wij betaalden de rest van de operatie en de bloedtest (om kattenaids en leukose uit te sluiten). De mevrouw betaalde ook € 20,- mee.
Gelukkig is de operatie goed verlopen. Stompie, zoals de kater, want dat bleek hij te zijn, nu heet, heeft nog de nodige nazorg nodig vanwege zijn operatiewonden. Maar zoals bekend kon de vrouw dit onmogelijk verzorgen, omdat ze al 1 kat had en haar man niet meewerkte. Vandaar dat wij onze deuren open zetten voor de in gevaar levende kater. Het levert vervolgens wel een vervelende nasmaak op dat de mevrouw het zo erg vond dit lieve dier bij ons te moeten achterlaten, omdat dit toch zonde en zielig was volgens haar… alsof hij bij Melief alsnog slecht af zou zijn. Voor de duidelijkheid: als wij de gewonde Stompie geen onderdak hadden geboden, dan had hij nu nog als zwerver in nood rondgelopen en had hij de afstervende staart met de dood kunnen bekopen, omdat een operatie dan was uitgebleven…
We hebben de mevrouw dan ook gezegd dat ze hem graag zelf kon houden of er mensen voor kon gaan zoeken, maar dat ze hem dan wel direct weer mee moest nemen en niet eerst hier kon laten. Maar de dierenredster wist ook geen ‘betere’ oplossing en besloot de kleine man hier toch maar achter te laten. Waar hij duizenden vierkante meters tot zijn beschikking zal hebben, volledig omheind en dus veilig voor auto’s en jagers. Grasland, warme mandjes, balen hooi en stro om op te donderjagen. En heel veel vriendjes. Wat de ideeën van de mevrouw hierbij ook mogen zijn, wij zijn in ieder geval gerustgesteld dat Stompie nu vooruit kan kijken naar een gezond en veilig leven …
