De dood van Marnix blijft een raadsel… (bericht geplaatst op 20 maart 2013)
Hangbuikzwijn Marnix was al een tijd wat rustiger. Hij at wel goed, maar wilde daarna snel weer ‘naar bed’. Hij was dan ook al 10 jaar, dus dan heb je je wilde jaren als hangbuikzwijn ook wel achter je. Maar op een gegeven moment begon het op te vallen dat Marnix afviel. Dus overlegden we met de dierenarts wat er aan de hand zou kunnen zijn. Bij een dier dat wel goed eet maar toch afvalt, denk je al snel aan een gezwel. Dus besloten we een röntgenfoto te maken.
Marnix kreeg een kalmeringsmiddel en met zijn drieën kregen we hem met veel pijn en moeite in de auto. Niet zo gek dat het niet zo makkelijk ging, want bij het wegen bij de dierenarts bleek hij 106 kilo te wegen. En als dat gewicht ook nog beweegt… Op de röntgenfoto’s was niets te vinden. Gelukkig maar, maar daarmee was het raadsel van het afvallen nog niet opgelost. Dus werd besloten om Marnix in quarantaine te houden, zodat we de volgende dag ontlasting van hem konden brengen om te laten onderzoeken.
Maar… de volgende ochtend vond Lothar Marnix dood in de quarantaineruimte. Hij lag niet in het stro, maar er was verder niets aan hem te zien. Geschokt vertelden we het de dierenarts. Ondanks dat het voor ons niet hoefde, de dood is nu eenmaal onomkeerbaar, wilde zij toch nog kijken wat er nu met Marnix aan de hand was. Maar ook de inspectie van zijn ingewanden leverde niets ongewoons op. Ondanks het gemis zijn we blij dat Marnix een wekenlange aftakeling, waarbij geen diagnose te stellen was, bespaard is gebleven.
Marnix laat zijn broer Bouke bij ons achter. Zijn broertje Jona was al overleden. We zullen Marnix ontzettend missen, hij was al zo lang bij Melief als de stichting bestaat, als stabiele, knorrige factor. Opgegroeid van schattig biggetje tot brede harry…
Rust zacht, lieve stoere Marnix
