Afscheid van Olav… (bericht geplaatst op 13 mei 2011)
Sinds begin juni 2005 woonde Olav, de reusachtige Nubische bok, samen met Bianca en Plien, twee Nubische geiten en hun maatje, het Ouessant rammetje Augusto bij Melief in de opvang. Daarvoor woonden ze met zijn vieren al sinds eind 2003 bij de Dierenbescherming in Den Haag in de opvang, nadat ze door de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming in beslag waren genomen vanwege verwaarlozing. Het was van het begin af aan duidelijk dat de
dieren veel extra aandacht zouden vragen, want de verwaarlozing hield onder meer in dat hun hoeven zo lang waren dat ze niet anders konden dan op hun knieën lopen. Dit kon alleen door middel van heel regelmatig de hoeven te bekappen beter gemaakt worden. Beter in de zin van minder slecht, en niet in de betekenis van genezen, want in de te lange hoeven waren bloedvaten gaan groeien, en één knip te ver betekent een bloedende hoef…
Iets meer dan een jaar geleden verloren we Bianca, juist in een periode waarin we ons meer zorgen om Olav maakten, omdat hij zo slecht liep. Maar die kwam na een periode van behandelingen met pijnstillers weer helemaal bij. Zo heeft hij dus een dik jaar nog heerlijk zorgeloos met de kudde over de weides kunnen struinen.
Op 4 mei lag hij toen we ‘s avonds wilden gaan voeren bij de stal op zijn zij. Hij was heel zwak en ons gevoel zei ons al dat een dierenarts erbij halen niet nodig was, Olav was aan het sterven. We hebben hem voorzichtig op een beschermd plekje in de stal gelegd en zijn regelmatig bij hem gaan kijken. In de nacht is hij rustig ingeslapen.
Wie Olav eenmaal gezien had, zou niet snel meer zijn imposante verschijning vergeten. Toen hij pas bij Melief was, had hij nog die kenmerkende soldaten-manier van lopen, zijn voorpoten gestrekt naar voren uitslaand. Ondanks dat zijn hoeven altijd zorgenkindjes bleven, was hij dat loopje helemaal kwijtgeraakt. Wat voor ons een bevestiging was dat we het goed gedaan hebben. Olav moet ongeveer 13 jaar geworden zijn, een respectabele leeftijd voor een geit van zijn grootte en vooral met zijn achtergrond.
Deze foto is genomen door vrijwilligster Jolanda in september 2009 en laat Olav precies zien hoe hij was: een reusachtige bok met een markante kop. We missen zijn rustige uitstraling nog dagelijks in de kudde.
Rust zacht Olav. We hopen dat je inmiddels bij je vrouw Bianca in de geitenhemel aangekomen bent…
