Afscheid van Bessie (bericht geplaatst op 23 januari 2013)
Donderdag 17 januari hebben we tot ons verdriet Bessie, het hangbuikzwijn dat na eindeloos gezeul (lees hier haar verhaal) eindelijk hier haar definitieve plek vond, moeten laten inslapen.
Bessie liep al nooit soepel en had hele kromme voorpootjes, maar de laatste weken kon ze echter plots haar achterpoot niet tot nauwelijks belasten. Waardoor ze ervoor koos om alleen maar te blijven liggen. We moesten haar een paar keer per dag rechtop zetten om te eten en te drinken, want dat wilde ze wel.
De dierenarts maakte foto’s en spoot medicatie in het dikke gewricht in de hoop dat het een ontsteking was, ze vreesde echter voor wat anders. Want op de foto’s was te zien dat het gewricht wat zo dik was, helemaal aan het oplossen was. Haar vrees werd bevestigd nadat het gewricht dikker en dikker werd en Bessie helemaal niet meer kon staan door waarschijnlijk een zeer snelle en agressieve vorm van botkanker. Aangezien een varken niet op drie benen kan lopen, zeker niet als de andere poten ook niet goed zijn, en botkanker absoluut geen positieve prognose heeft, hebben we de moeilijke keuze moeten maken om haar in te laten slapen. Moeilijk, want Bessie’s lichaam bleek het eerder te begeven dan haar nog heldere geest…
Hoewel Bessie zich op de vorige adressen waar ze gewoond heeft, steeds als een dominante knorrepot ontpopte, is ze bij Melief altijd de gemoedelijkheid zelve geweest, die alleen oorverdovend kon krijsen als ze iets niet wilde. Vandaar dat we haar lieve, zachte persoonlijkheid erg zullen missen.
Rust zacht, lieve Bessie.
