Viola
September 2021 is Viola bij Melief komen wonen. Voordat ze kwam, heette ze niet Viola, maar had ze een nummer. Het grootste deel van haar 6,5-jarige leven werd ze als baarmachine voor mestbiggen gebruikt. Honderden biggen kreeg ze, en ze was er helemaal murw van… Nadat haar kinderen van haar laatste worp bij haar weggehaald waren en naar de varkensmesterij waren gebracht, werd haar melkgift gebruikt om nesten biggen van overleden zeugen te voeden. En paar keer achter elkaar gebeurde dit, en Viola kon niet meer. Ze lag alleen nog maar depressief met haar neus op de grond onder de tralies, die ervoor zorgen moesten dat ze niet op de biggen ging liggen. Er werd een grote S van Slacht op haar rug gespoten, maar Viola kreeg het allemaal niet meer mee…
Toen ze uit de stal in de veewagen gedreven werd, wist ze niet wat haar te wachten stond. Daglicht had ze nog nooit gezien, en ze kreeg er wel een beetje stress van. Toch ging ze maar liggen in die vreemde gelige sliertjes, die ze ook nog nooit eerder gezien had. Voelde best aangenaam, een stuk fijner dan die betonnen roosters waar ze altijd op gelegen had. Na een tijd bewogen te hebben, ging de klep van de veewagen naar beneden. Lang hoefde Viola er niet over te denken om uit de wagen te lopen, want er lag nog veel meer van dat aangename, warme gele spul. Viola was aangekomen bij Melief. Door ingrijpen van een reddende engel, was de trip niet gegaan naar het slachthuis, waar ze niet levend vandaan was gekomen, maar naar een plek waar ze de rest van haar leven mag blijven.
