Lucky

Van de vrachtwagen gevallen! Geitenbokje van een paar weken oud ontkomt aan de slacht…

Begin april 2015 nam er een vrouw contact met ons op. Ze had een piepjong melkgeitenbokje in haar gezin opgenomen, dat ze met de fles voedde. Dit was alles wat er in het begin bekend was: er waren twee kleine geitjes, vrij over straat rennend, gezien bij haar in de buurt. Toen de plaatselijke dierenambulance uitrukte om hen te gaan vangen, bleek alleen dit éne bokje nog vindbaar…

Aangezien de vrouw vaker benaderd wordt om dit soort ‘vreemde gevallen’ in huis te nemen, werd zij gevraagd zich over de vondeling te ontfermen. Ze haalde in allerijl melkpoeder en begon met het diertje de fles te geven. De dierenarts, die de oormerken van het bokje moest verwijderen omdat zijn oren verschrikkelijk ontstoken waren, schatte hem op 2 weken. De baby liep gezellig in huis rond en zat tijdens het voeden als een kind op schoot.

Natuurlijk wist de vrouw dat dit geen situatie voor de toekomst was, en een geit moet ook soortgenoten leren kennen en kunnen leven als een geit in plaats van gezellig op de bank te zitten. Tijdens haar zoektocht naar een nieuw onderkomen voor de kleine, stuitte ze op Stichting Melief. Inmiddels was er ook al meer bekend over de herkomst van het bokje. Via via had iemand uitgevonden dat er op de dag dat de twee geitjes gesignaleerd waren, een transport naar het regionale slachthuis geweest was, met jonge geitjes… De woordvoerder van het slachthuis wilde geen uitspraken doen over of alle slachtgeitjes ook daadwerkelijk in het slachthuis aangekomen waren… Duidelijk is dus wel dat het hier om een geval van ‘van de vrachtwagen gevallen’ geitje gaat. Wat een geluk voor deze kleine, wat een groot ongeluk voor zijn onvindbare metgezel en wat een drama voor de rest van de lading geitjes…

Allemaal zijn ze letterlijk slachtoffer geworden van de stijgende vraag naar geitenkaas. Waarvoor de moedergeiten continu kinderen moeten krijgen om melk voor de kaas te kunnen garanderen. De meisjes kunnen bij hun moeder aanschuiven als melkslaaf en de jongetjes gaan al met een paar weken naar de slacht, want ze zijn voor de melkindustrie nutteloos, net als de ééndagshaantjes in de eierindustrie en de stierkalfjes in de koemelkindustrie. Maar ‘gelukkig’ is er voor slachtgeitjes van een kilo of vijf ook een markt, want hun babykarkasjes worden geëxporteerd voor consumptie naar Zuid-Europa of vinden, als ze halal geslacht zijn, hun weg naar de borden in de moslimgemeenschap…

Aangezien wij deze respectloze manier van handelen in dieren totaal afkeuren en mensen bewust willen maken van de dagelijkse gang van zaken in de dierindustrie, hebben wij natuurlijk de deuren wijd open gezet voor de kleine man en zijn bizarre verhaal. Aangezien hij een snotneus had, waartegen hij door de dierenarts van de vrouw al tevergeefs behandeld was, lieten wij direct onze veearts komen. Deze constateerde een longontsteking en zette breed medicatie in. Gelukkig sloeg dit direct aan en verdween de vieze neus.

De kleine man luistert naar de naam Lucky, en de reden daarvan mag na dit verhaal wel duidelijk zijn…