Cato
Cato, het verjaardagscadeau…
Maandag 15 april 2013 belde er een man aan bij de voordeur. Hij vroeg of we nog plek hadden voor een hangbuikzwijn, dat zijn broer van een collega voor zijn verjaardag had gekregen. Al drie weken zat het dier in een hok van 2 bij 2 meter zonder ramen. En daar was het al een paar keer uitgebroken.
Hij zocht al al die tijd een oplossing voor het varkentje, en reed toevallig langs onze boerderij en dacht dat het een goed idee was om het hier eens te vragen. Want niemand aan wie hij het vroeg wilde een hangbuikzwijn hebben. Dus hij wist niet wat hij moest doen, maar hij wist wel dat het zo niet kon blijven. En hij wist ook wel andere methodes om van het dier af te komen, maar nu stond hij hier.
Wetende dat de uiteindelijke oplossing hoogstwaarschijnlijk niet een goed gelukte match met een nieuw baasje zou zijn, besloten we dat ze het dier ’s avonds mochten brengen. We bedankten de mannen dat ze voor deze oplossing hadden gekozen. En niet voor een ‘andere methode’…
We hebben haar Cato genoemd, Cato het verjaardagscadeau. Catootje woont inmiddels al samen met de andere hangbuikjes, voor wie ze helemaal niet bang is. Maar voor mensen daarentegen… Er is nog een lange weg te gaan voordat Catootje niet meer wegrent als er een mens op haar afkomt. Ze zal eerst moeten leren dat ze nu veilig is en niet meer voor een moment van lol op iemands verjaardag hoeft te zorgen, om daarna in een donker schuurtje gestopt te worden…
