Wolf de oude herder (bericht geplaatst op 26 maart 2012)
Via bekenden werden gevraagd om mee te denken over de mogelijkheden tot herplaatsing van een drietal honden die in een kelder leven. Het zijn alle drie dieren die uit het buitenland gered waren, maar daarna niet herplaatst waren en daardoor uiteindelijk bij hun redders (!) in de kelder belandden…
Voor twee van de drie honden vonden we een huis bij Animal Sanctuary, een opvang in Vlagtwedde, die over een paar maanden ook een grote boerderij in Duitsland zal betrekken. Maar nu toch alvast de twee schrijnende gevallen een plek wilde geven. De derde hond, een herder van ongeveer 12 jaar oud, lieten we afgelopen vrijdag in eerste instantie langskomen om te kijken of hij hier in de grote roedel zou passen. Want de roedel met oude hondjes, die ’s nachts in huis slapen, is eigenlijk vol.
Toen we de hond zagen, waren we best even uit het veld geslagen… We wisten dat het een oudere herder zou zijn, die in Spanje op een vuilnisbelt had geleefd en die dik 4 jaar geleden naar Duitsland was gehaald. Een hond die het dus beter zou hebben moeten krijgen. Maar wat hier het erf op kwam lopen, was een hoopje ellende, dat gebukt leek te gaan onder het leven…
Een vieze vacht, een zweer in zijn nek, vieze tanden vol met tandsteen, likplekken aan zijn beide voorpoten… Als reden dat zijn gebit nooit behandeld was, werd aangedragen dat de dierenarts de narcose bij het dier niet meer aandurfde omdat hij al een oudere hond was. Maar hij was toch al langer dan 4 jaar in Duitsland…? Wolf, zoals de hond heet, liep zenuwachtig rondjes, in telgang en met gebogen poten…
Deze hond paste dus duidelijk niet in de grote roedel, want daar moet je wel je mannetje kunnen staan. Maar terug laten gaan naar zijn oude situatie, dag en nacht in de kelder met een paar keer per dag even een ommetje… We besloten dat Wolf kon blijven, en hoe, dat zou zich vanzelf wel oplossen. Eerst moest hij maar even tot rust komen.
Maandagmorgen zijn we direct naar de dierenarts gegaan met Wolf. Ook zij kon alleen maar ‘du arme Sau’ zeggen bij de aanblik van het dier. Wolf is gelijk gebleven, zodat zijn tanden schoongemaakt en waar nodig getrokken konden worden en de zweer weggehaald kon worden. Weer thuis zal hij voor altijd pijnstillers moeten slikken, want de likplekken op zijn voorpoten zijn ontstaan door constante pijn door verwaarloosde artrose. Pijn die hij dus door likken probeerde te verzachten…
Wat we al wel weten is dat Wolf het liefste lekker buiten ligt. Dan is hij hier aan het goede adres, want de honden zijn hier altijd zo veel mogelijk buiten, waar ze lekker met elkaar kunnen rennen en spelen. En zo hopen we hem dan alsnog de oude dag te kunnen geven die hij verdient!
