Rust zacht, Balko (bericht geplaatst op 16 november 2011)
Balko was een kruising Sint Bernard. Zijn eigenaren wilde hem op 10 jarige leeftijd in laten slapen, omdat ze moesten verhuizen naar een aanleunwoning en ervan overtuigd waren dat Balko nergens meer zou kunnen wennen en dus beter dood zou kunnen zijn. Na de nodige gesprekken en overtuigingskracht kwam Balko dan toch hier terecht. Hij was altijd een echte gezinshond, maar heeft zich hier prima aangepast aan het leven in een roedel. Nou ja, hij overschatte duidelijk zijn eigen kunnen als hij luid stond te blaffen en te grommen tegenover de Rottweilers op het aangrenzende veldje. Tegenover mensen was hij een enorme lieverd, die, mede doordat hij nooit een mand gewend was geweest en dus altijd zo op de grond lag, altijd precies achter de deur in de weg stond of lag.
De tweede helft van oktober begon Balko wat te kwakkelen met zijn gezondheid. Hij was de ene dag zwak, maar de volgende dag ging het weer. Hij kreeg al hartmedicijnen, maar het lag niet aan zijn hart. Donderdag 27 oktober ging het weer niet met hem, en wilde hij ’s ochtends zijn medicijn verpakt in natvoer niet zo opeten. Dus besloot Marc het in zijn keel te duwen, want juist nu was het belangrijk dat er regelmaat in de hartmedicatie bleef. Per ongeluk kauwde Balko op de vinger van Marc, wat een klein wondje veroorzaakte. We besloten in samenspraak met de dierenarts dat Balko die dag ter observatie bij haar zou blijven. Maar ’s avonds mocht hij weer naar huis, want hij was toch weer opgeknapt.
De volgende dag moest Marc na onderzoek in het ziekenhuis opgenomen worden, omdat het kleine wondje aan zijn vinger geïnfecteerd was en hij antibiotica via het infuus moest krijgen om bloedvergiftiging te voorkomen. Toen hij zondag weer naar huis mocht, trof hij Balko aan in zijn gebruikelijke hoedanigheid: Rottweiler Charly uitdagend door luid blaffend langs het hek te rennen. ’s Avonds at Balko met smaak zijn natvoer, en probeerde ook nog het natvoer van de bejaarde dames Suzy en Little Foot te pikken.
Maandagochtend was Balko te zwak om op te staan. Toen we hem omhoog geholpen hadden, liep hij buiten een meter of vier, maar had toch te weinig kracht en zakte in elkaar. De snel opgetrommelde dierenarts arriveerde om 9 uur, maar toen had Balko zijn ogen al voorgoed gesloten.
Balko is 12,5 jaar oud geworden, een enorm respectabele leeftijd voor een dier van zijn formaat. Want met 10 jaar bleek hij al ‘te oud’ om herplaatst te worden. De 2,5 jaar verlenging van zijn leven die Balko bij Melief gekregen heeft, heeft hij met volle teugen genoten. En wij voelen ons bevoorrecht dat we nog zo’n lange tijd hebben mogen geven aan deze onweerstaanbare klier.
Voor altijd in ons hart gesloten, rust zacht Balko.
