Pijnlijke noodzaak… (bericht geplaatst op 10 oktober 2010)
Gisteren is de dierenarts langsgekomen om de twee zonen van geit Gina, die ze hier gekregen heeft nadat ze zwanger 
bij ons was gekomen, te castreren. Het blijft altijd verschrikkelijk om dit dieren aan te moeten doen, maar voor Vito en Romeo is het de enige mogelijkheid om hun leven lang bij hun moeder te kunnen blijven. En we moeten er natuurlijk ook voor zorgen dat de kudde die we hebben zich niet ieder jaar uitbreidt, want dan is het water naar de zee dragen.
Voordat de dierenarts met zijn assistente kwam, waren de bokken al samen met hun moeder apart in een quarantainestal gezet. Toen de dierenarts klaar was om te beginnen, moest moeder Gina even buiten wachten. De heren kregen een roesje en plaatselijke verdoving. Helen, onze stagiaire die leert voor dierenartsassistente, mocht ook meehelpen. De hele 
ingreep, die plaatsvindt met een klem die de zaadleiders kneust, duurde op zijn hoogst een half uur. Zeer indrukwekkend om te zien is altijd weer hoe sterk de band tussen moeder en kinders is. Als de bokjes mekkerden tijdens het geven van de narcose, werd Gina ook onrustig en ging tegen de deur op staan. Kijk maar op de foto hoe ingespannen naar de stal kijkend ze staat te wachten tot alles weer voorbij is.
Een uurtje na de ingreep stonden de bokken weer en snoepten samen met hun moeder alweer wat hooi. Door de pijnstiller die 24 uur werkt, ligt het in de verwachting dat ze uiteindelijk weinig last zullen hebben.
