Onze aanloop naar de kerst (bericht geplaatst op 25 december 2011)
Er zijn maar weinig mensen die geen enkel spoortje opgejaagdheid vertonen in de dagen voorafgaand aan de kerstdagen. De laatste kerstcadeaus inslaan, zorgen dat alles versierd is, alle kerstboodschappen in huis halen voordat de winkels om 14.00 dicht gaan opdat iedereen op tijd klaar zit als Kerstavond begint…
Bij ons is dat natuurlijk niet anders. Daarnaast is er natuurlijk nog de dagelijkse zorg en schoonmaak voor en bij de 
dieren. Ook willen we ervoor zorgen dat de Duitse nieuwsbrief nog voor de kerst de deur uitgaat, zodat de donateurs iets te lezen hebben onder de kerstboom. Maar als er dan op vrijdagmiddag opeens iemand met een kat in zijn armen voor de deur staat, sluipt er toch wat vertraging in. De poes zat in de tuin van de mensen en bleek bij navraag van niemand te zijn. Dus aangepakt, papieren ondertekend, hup, naar de dierenarts voor een aids- en leukosetest (die gelukkig negatief bleek) en snel een plaatsje in de quarantaine gemaakt waar deze dame voorlopig zal vertoeven. Snel verder aan het werk!
Voor gekomen staan er weer mensen voor de deur. De twee blijken vrachtwagenchauffeurs te zijn. Ze hebben een 
mini-hondje op de arm. Gevonden in het schietgebied toen ze van Lathen naar Sögel reden. De politieagent die ze aan de telefoon gehad hadden om de vondeling te melden, zei dat het Bureau Gevonden voorwerpen van de gemeente al gesloten was tot na de kerst. Dus rij maar naar het Gnadenhof, was het advies. Hondje aangepakt (je pakte er bijna doorheen, zo mager…), papieren ondertekend en dan morgen maar naar de dierenarts. Want de rest moet ook nog klaar vandaag. En zo sta je dan om 20.59 uur aan de kassa in de supermarkt, met in ieder geval de meeste kerstboodschappen in de kar. En nu zelf nog eten…
De volgende ochtend gaat de race verder. Want het is zaterdag, na 14.00 uur zal het hele dorp stilliggen. En het zou kunnen dat er tijdens de openingstijd tussen 14.00 en 16.00 nog bezoekers komen. Dus moet voor die tijd nog alles klaar zijn. Dus aan het voeren en schoonmaken, maar ook naar de dierenarts met Pinkie, zoals we het graatmagere terriërmixje genoemd hebben. Hij doet overal binnen kleine plasjes. Ze schat hem op een jaar of 5 en hij blijkt blaasgruis te hebben. Wat een gevolg kan zijn van zijn extreme ondervoeding. Of een reden om hem in het schietgebied te dumpen. Want Pinkie is (om deze reden?) dus totaal onzindelijk.
Her en der nog een laatste cadeautje gekocht, maar ook nog op het nippertje wat essentiële spullen, waar wij in ieder geval tijdens de feestdagen niet zonder kunnen: een nieuwe zuigborstel voor de borstel die afgebroken was voor de stofzuiger en… wasmiddel! Zouden we het redden om nog iets te eten voordat er mensen komen…? Dan gaat de telefoon: het is Patrick van een collega-opvang niet hier ver vandaan. De dieren afkomstig van die inbeslagname, waar we ons voor in wilden zetten omdat de kans anders groot was dat ze bij de poelier zouden eindigen, waren bij hen gebracht. En zaten nog in de kar, want wij zouden de onder meer meer dan 60 hanen hier permanent opnemen. We hadden vrijdag gemaild dat er een beetje vaart achter gezet moest worden, omdat het er anders dus slecht uit zou kunnen zien voor de dieren. Maar dit was wel erg snel…
‘Gelukkig’ waren er geen bezoekers en dus pakten we snel de benodigde vervoerskratten tevoorschijn, voerden als 
een razende de dieren en reden zo tegen Kerstavond richting de andere opvang om de dieren op te halen. Gelukkig hielpen de collega’s met kortwieken en waren we snel weer op de terugweg. Zo konden de dieren in ieder geval een veilige kerst tegemoet zien!
Soms lijkt het of we ons drie slagen in de rondte rennen in een wereld die voor andere mensen ongezien blijft. Maar in ieder geval was de nieuwsbrief zaterdagochtend al bij één persoon bezorgd: hij zei dit toen hij ‘Frohe Weihnachten’ wenste op de parkeerplaats bij de laatste inkopen. Ook zei hij dat hij volgend jaar zeker weer langs zou komen om een voerdonatie te doen! Dus die nieuwsbrief zorgt er in ieder geval voor dat die ongeziene wereld van ons even zichtbaar wordt voor hen die hem zien willen: de mensen die om dieren geven.
We hebben de december-nieuwsbrief ook weer op de site gezet: /media/nieuwsbrieven/Nieuwsbrief_december_2011.pdf
