Noodopvang inbeslaggenomen vechtkippen (bericht geplaatst op 30 maart 2013)

access_time 03-12-2013

Woensdag 20 maart werden we door iemand van een dierenbeschermingsorganisatie in Nordrhein-Westfalen gebeld. De vrouw probeerde een oplossing te vinden voor het onderbrengen van 20 vechthanen. Haar was ter ore gekomen dat de dieren anders vrijdag direct na de inbeslagname bij een particulier door de het plaatselijke Veterinäramt, door een dierenarts geëuthanaseerd zouden worden. Of wij misschien plaats hadden…?

Na overleg belden we terug en zegden toe dat de 20 hanen mochten komen. Zij konden er tenslotte niets aan doen dat ze door hun eigenaar verwaarloosd waren. Het zou na zo’n ellendig leven helemaal te triest voor woorden zijn dat als je dan bevrijd wordt, je het als haan alsnog met de dood moet bekopen. Want de hennen konden wel ondergebracht worden.

We hadden donderdags contact met de betreffende veterinaire dienst en ons werd verteld dat de dieren wel apart gehuisvest moesten worden, aangezien het hier om een vechtras gaat. Dus zorgden we voor 20 aparte benches, kooien en hokjes in het quarantaineverblijf. Vrijdagochtend wachtten we geduldig het beloofde telefoontje om 10.00 uur van de veterinaire dienst af dat ze met de hanen richting onze opvang zouden vertrekken.

  
Maar om kwart over 12 ging de telefoon pas. Alles was anders gelopen, het bleek uiteindelijk maar om 4 hanen te gaan en die waren samen met de hennen naar een plaatselijk dierenasiel gegaan, van waaruit de dieren zouden worden herplaatst. Enigszins verbolgen over deze vreemde gang van zaken vroegen wij om welk asiel het dan ging, maar de enigszins geïrriteerde dierenarts van het Veterinäramt wilde hier geen antwoord op geven, want dat deed volgens hem niet ter zake. Eigenlijk vreesden wij voor het ergste, namelijk dat op vrijdagmiddag de animo voor een rit van in totaal 425 km heen en terug naar Sögel vervaagd was en de dieren alsnog ingeslapen waren.

Maar toen ging de telefoon weer. Het was een enigszins in paniek verkerende medewerkster van het asiel ter plaatse. Zij was bij de inbeslagname aanwezig geweest en door de chaos en de snelheid waarmee alles plaatsgevonden had (de eigenaar van de dieren moest wegens verzet ook nog door de politie ingerekend worden), had zij ingestemd om de dieren in het asiel op te nemen. Want het leken in eerste instantie hoofdzakelijk hennen te zijn, waarschijnlijk doordat bij dit ras ook de hanen een hele kleine kam hebben en er een groot deel (halfwas) kuikens bij was. Maar nu ze de dieren aan het uitpakken en onderbrengen waren in verschillende rennen, bleken er toch wel heel veel hanen bij te zitten. En de dieren begonnen ook direct met elkaar te vechten… Of wij de dieren, en dan in ieder geval de hanen, dan misschien niet toch op wilden nemen…?

Dus reden we vrijdagmiddag om half 3 naar het betreffende asiel. Het was daar nog kouder dan bij ons in Sögel, en er stond een afschuwelijke snijdende wind. Veel van de dieren waren in open rennen ondergebracht waar die wind vol op stond, zonder al te veel beschutting. Rekening houdend met de slechte bevedering van een groot deel van de dieren en het feit dat ze binnen opgegroeid waren, beloofde niet veel goeds als ze hier zouden moeten blijven. Dus besloten we alle dieren mee te nemen, want de hennen toonden zich nog grotere vechters als de hanen. Om die reden zou ook herplaatsing door het asiel een zeer kleine kans hebben. ’s Avonds om half 9 draaiden we het erf weer op, en toen moesten alle dieren nog ondergebracht worden.

  

Het bleken uiteindelijk 46 dieren te zijn, waarvan 24 hanen. De dieren waren niet voor niets in beslag genomen, ze bleken erg mager door zowel in- als uitwendige parasieten. Ook hebben vele een erg slechte bevedering door de te krappe huisvesting, zelfs de jongste kuikens hadden elkaar al helemaal kaal gepikt. De volgende morgen was er al een kuiken overleden. De dieren waren al ontwormd door de dierenarts van het asiel en krijgen van ons extra vitaminen toegediend  om op krachten te komen.

De maandag erna hadden we weer contact met een dierenarts van het Veterinäramt. Het bleek niet zo te zijn dat de dieren vanwege het transport in eerste instantie niet naar ons toe waren gekomen, want de transporteur was al besproken. Wat er zich die vrijdagochtend dan wel precies afgespeeld heeft waardoor er besloten werd om alle dieren naar het asiel over te brengen, daar kunnen we alleen maar naar gissen. Wij houden het erop dat de onervarenheid met het ras de betrokkenen, van zowel Veterinäramt als asiel, heeft doen constateren dat het maar om 4 hanen tegenover 42 hennen ging. In ieder geval zijn ze nu alsnog bij Melief geland en zullen wij er alles aan doen om, in afwachting van de vrijgave van de dieren door de rechter, de dieren weer op de been te helpen.

Onze sponsoren
 
 
instagram default popup image round
Follow Me
502k 100k 3 month ago
Share