Lola is ingeslapen… (bericht geplaatst op 30 april 2013)

In oktober vorig jaar kwam Lola bij Melief in huis. Ze had waarschijnlijk lange tijd gezworven en was meer dood dan levend gevonden op een akker. De plaatselijke dierenarts stelde vast dat het om een oud dier ging en deed er alles aan om de hond er bovenop te krijgen door middel van infuus en medische behandeling. Nu het beter ging was er geen voormalige eigenaar of een nieuw baasje in zicht, waardoor de situatie voor het arme dier weer uitzichtloos dreigde te worden.

Omdat er bij ons aangeklopt werd, vroegen we een bekende, die aangegeven had dat we haar in zo’n geval altijd konden bellen, of ze de oude dame op wilde nemen. Maar woensdagochtend, enige telefoontjes en e-mails later, stond de vrouw samen met haar man alweer met Lola op de stoep: het ging bij haar toch niet zoals gepland. Dus kwam Lola alsnog bij ons, bij de oude hondjes in huis. Want Lola was oud, mager en had extra voeding en hartmedicijnen nodig. Ze bleek onzindelijk en blafte regelmatig als iets niet naar haar zin ging. Steeds drie blafjes achter elkaar, en dat zolang de ongewenste situatie niet voorbij was. Dus zolang er een ander in haar mand lag. Of de waterbak gevuld was. Of ze weer naar binnen mocht. Maar ze liep steeds beter mee in de groep en de laatste tijd leek ze rustiger, en blafte ze minder.

Maar donderdag 25 april hebben we de dappere Lola in moeten laten slapen. Ze had voor de tweede keer deze week een herseninfarctje gehad en wist niet meer waar ze het zoeken moest. Na de eerste keer had ze medicijnen gekregen, die in eerste instantie voor verbetering leken te zorgen. Maar die donderdag was ze weer helemaal instabiel en wilde niet meer eten, waardoor ze haar hartmedicijnen ook niet binnenkreeg. Ze liep zich vast in hoekjes of lag op de grond te hijgen. Eenmaal bij de dierenarts stelde deze vast dat ze weer een infarct gehad had. Lola lag als een hoopje ellende op de grond. Dit kon nog uren, misschien wel dagen duren, en samen besloten we haar letterlijk uit haar lijden te verlossen. Er hoefde maar heel weinig middelen ingespoten te worden…

Wij zijn blij dat we voor Lola hebben mogen zorgen. Want ondanks haar eigenaardigheden, die vaak alleen met de dweilemmer op te lossen waren, was ze een ontzettend lieve oude dame. Ze laat een gat achter bij de ouwetjes in huis…

Rust zacht, Lola