Enerverende tijden… (bericht geplaatst op 21 november 2012)
Eén dag nadat Sunshine zo plotseling overleden was, liepen we verslagen in het bos met een paar honden te wandelen. Het viel op dat er uitwerpselen lagen die je normaal gesproken niet snel in een bos zult vinden: koeienvlaaien. Een paar meter verderop lagen er nog meer. Veel kans om te bedenken hoe dit nu weer mogelijk was kregen we niet, want toen we ons omdraaiden stonden we oog in oog met een jonge stier. Snel trommelden we versterking op om te proberen het dier te vangen, of in ieder geval bij ons op een weide te drijven. Na veel geren en heen en weer gebel (leve de mobiele telefoon) werd het donker en gaven we (voor die dag!) de strijd op.
De dagen erna bleven we kijken of we het dier nog zagen. En steeds bleek hij zich in het stuk bos achter onze boerderij op te houden. Maar toch liep hij niet, hoewel hij heel kalm bleef en niet in paniek raakte, onze uitnodigend openstaande weide op… Lothar liet zich niet van zijn stuk brengen en bedacht woensdag een plan dat hij samen met stagiaire Jasmine ten uitvoer bracht. Het 4 meter brede hek van de wei werd zorgvuldig gepositioneerd waardoor het een fuik werd. Ook stier Survivor werd aan precies de juiste paal op nauwkeurige afstand van het hek in de wei gezet om zo als ‘lokaas’ te dienen. Meter voor meter schuifelden Lothar en Jasmine om de stier heen, ondertussen mobiel contact houdend, totdat hij eindelijk de wei op liep!
Via de politie kwamen we achter de eigenaar. De opgetrommelde boer kwam direct kijken en vertelde dat de stier sinds 3 weken in een straal van 5 kilometer in het bos liep. Het dier, een 7 maanden oude Limousin-stier, was ontsnapt direct nadat hij uit Tsjechië aangekomen was om bij de boer uit het volgende dorp vetgemest te worden, tijdens het enten, onthoornen en staartcouperen. De boer had er al drie weken slapeloze nachten van en de avond voor de succesvolle vangst had hij de stier met de politie klem langs een drukke weg, waarop hij een jager opbelde om hem dood te laten schieten. Gelukkig wist het dier te ontsnappen doordat hij schrok van een auto…
Wij waren vastbesloten dat het dier bij ons op de weide moest blijven. De boer wilde hem terug, of wilde de 1000 Euro die het dier hem gekost had voor hem hebben. Een dier wat zo’n geluk heeft gehad sturen we niet nog 15 maanden een donkere stal in om alsnog geslacht te worden, en zijn leven is meer waard dan 1000 Euro. Dus zeiden we direct dat we het dier zouden vrijkopen. Argumenten dat als het dier was doodgeschoten de boer er toch ook geen geld voor zou hebben gehad en dat het dier nu in ieder geval niet voor schade en een hoge verzekeringsclaim had gezorgd, werden (onterecht) van tafel geveegd en een verlaging van de prijs omdat we de boer verdere zorgen hadden bespaard zat er niet in. Dus betaalden we de 1000 Euro.
De nieuwe stier maakte, net zo kalm als we hem de dagen ervoor meegemaakt hadden, van dichtbij kennis met Survivor. De twee waren direct op hun gemak met elkaar. Die nacht bleef de nieuweling op de wei, zodat hij langzaam aan zijn nieuwe omgeving en al de verschillende dieren kon wennen. De volgende dag leidde Lothar hem al de grote stal in, naar het vak waar Survivor en Sunshine altijd samen, afgeschermd van de brutale geiten, gegeten en geslapen hadden. Meteen stond Limou, zoals wij hem na rijp beraad genoemd hebben, er op zijn gemak zijn hooi te eten.
Belangrijk, want er stond die donderdag nog wat te gebeuren!
De twee vrouwen die ervoor gezorgd hadden dat Sunshine en Survivor naar Melief toe zijn gekomen, waren namelijk direct na het tragische nieuws over de dood van Sunshine, op zoek gegaan naar een nieuw maatje voor Suvivor, die alleen maar hartverscheurend om Sunshine stond te loeien. En dat nieuwe maatje hadden ze gevonden in een 6 weken oud koetje. Wat ze dus donderdag aan het begin van de avond naar ons toe kwamen brengen. En wat was dat voor een kleine spring-in-het-veld! In alles het tegenovergestelde van Sunshine, in plaats van zwart met wit is ze wit met grijs-zwarte vlekken rond haar ogen. En ook wat betreft energie stuiterde ze gelijk door het voor haar geplande vak. Ze liet zich niet door de tussen haar vak en dat van de twee heren aangebrachte snuffel-barrière weerhouden, want voor dat we het wisten was de jongedame er al overheen gesprongen. Zo, we hoefden er dus in ieder geval niet bang voor te zijn dat ze ondergesneeuwd zou worden door de in de meerderheid zijnde masculiniteit! Want kleine diva Isabella LaWinia, zoals ze inmiddels heet, laat zich de wet niet voorschrijven!
Survivor heeft af en toe nog een beetje de neiging om de andere twee erop te wijzen dat wij toch echt al zijn mensen waren voordat zij überhaupt in beeld waren, door op doelgerichte momenten her en der even wat te duwen en zachte kopstootjes uit te delen. Maar eigenlijk is hij maar al te blij met zijn nieuwe maatjes. Isabella is heel erg tam, doordat ze nog kunstmelk krijgt, maar Limou is geen aanraking gewend. Waarschijnlijk omdat hij als Limousin-rund op de weide is geboren en bij zijn moeder heeft kunnen drinken. Maar het is Lothar inmiddels al gelukt om zijn vertrouwen te winnen en hem kort een halsband om te doen zodat hij daar langzaam aan kan wennen. Overdag gaan de drie de wei op en hoe verschillend ze van grootte, ras en karakter ook mogen zijn, altijd zijn ze in elkaars gezelschap te vinden.
Zoals verschillende mensen al opmerkten, lijkt het wel of Limou door een heel speciaal Sterretje (Sternchen), dat nog maar kort aan de hemel staat, naar Gnadenhof Melief is geleid, zodat Survivor niet alleen zou zijn. En om nog een extra energieke dimensie aan de nieuwe stalsamenstelling te geven is ook nog de kleine Isabella gearriveerd! Wij hopen op een periode van vredigheid, na een week van shock, spanning, vreugde, verdriet, sterfelijkheid en nieuw leven, die als een achtbaan aan ons voorbij trok.
Vanaf deze plaats bedanken we de groep mensen die Sunshine en Survivor, en nu ook Isabella, gered hebben, voor het intense meeleven en het direct terugbetalen van de 1000 Euro die nodig was voor de vrijkoop van Limou, omdat iedereen zo blij was dat Survivor een nieuw maatje gekregen had!
Naschrift: zoals eerder vermeld was de groep van 80 Limousin-stieren, waartoe Limou behoorde, net vanuit Tsjechië in Duitsland gearriveerd, toen hij wist te ontsnappen tijdens het onthoornen, ontwormen en couperen. Dit laatste, een deel van de staart eraf halen, is volgens de boer nodig omdat de stieren anders constant op elkaars staart zouden trappen. Ze worden namelijk door de boer in groepen van 9 gehouden, waarbij er maar 6 tegelijk in de stands kunnen staan om te eten. Waardoor er dus telkens onrust ontstaat waarbij de staarten sneuvelen. Wij konden bij Limou niet exact zien wat er nu bij hem voor ingreep had plaatsgevonden. Maar vandaag kwam het onwaarschijnlijk ontnuchterende uitsluitsel: er viel spontaan een stuk staart van Limou af.
Op de foto’s is duidelijk te zien dat het afbinden van de staart met een heel strak elastiekje hiervan de oorzaak is. (Voor alle duidelijkheid, dit is in Duitsland bij wet verboden: Nach § 6 TierSchG ist es in Deutschland erlaubt, die Schwänze von unter drei Monate alten männlichen Kälbern zu kürzen, wenn belegt wird, dass dies zur Tiernutzung notwendig ist. Ein legitimer Grund ist das Verhindern von Kannibalismus in der Intensivhaltung von Rindern. Bei Vorliegen einer tierärztlichen Indikation, die den Eingriff gebietet, besteht im Einzelfall eine Ausnahme vom Amputationsverbot. Bron: Wikipedia) Het is niet uit te sluiten dat al deze pijnlijke ingrepen Limou, al voordat alles tot een einde gebracht was, ertoe hebben doen besluiten om, in hevige pijn en stress, zijn kans schoon te zien en op de vlucht te slaan… Wij beraden ons op verdere te nemen stappen.
