Een Russische kalkoen op de oprijlaan van onze boerderij in Sögel.

Het bleek, dat in de auto een Russisch echtpaar zat, dat een kalkoen kwam brengen. Ze vertelden dat ze de volwassen kalkoen gevonden hadden, reddeloos op de B 70, wellicht uit een transport gevallen, en dat hij zich gevaarlijk op de rijbaan ophield. Zij hebben zich over de kalkoen ontfermd, maar na een nachtje in huis, was het laten blijven niet langer mogelijk en zo werd het dier aangeboden bij Gnadenhof MELIEF. Een blik in de auto was zeer koddig, want het beest zat erbij alsof hij in een taxi zat, zo op de achterbank en het was alsof hij aangaf, waar mag ik uitstappen, waar is mijn koffer? De formaliteiten tot het afstaan van de kalkoen waren snel voor elkaar en B 70, zoals ik hem even doop, werd opgenomen en losgelaten op het erf tussen de katten, kippen en pauwen.

Na een ochtend sikkeneurig en onwennig rond te hebben gestapt met een totaal blauwgekleurde kwab, kwam daar rap verandering in toen er een ontmoeting plaatsvond met de kleine, witte vrouwtjes pauw. Binnen een zeer korte tijd waren ze beide stapelverliefd en draaiden ze om elkaar heen onder het maken van allerlei geluiden. Het vrouwtje was zeer geïnteresseerd in de borst van de kalkoen, waar als het ware een soort plukje borsthaar hangt, waar ze regelmatig tegen tikte met haar snavel. Zij boog zich in allerlei bochten om er maar goed bij te kunnen. De kalkoen vond het prachtig en maakte zich extra breed en groot, terwijl zijn adrenaline ervoor zorgde, dat zijn blauwe kwab helemaal rood kleurde. Verder maakte hij de bekende kalkoengeluiden en bewegingen en schudde met zijn hele lichaam. B 70 maakte zich heel mooi, voor zover dat mogelijk was. In de ogen van het pauwtje was alles fantastisch.

Echter, het was na een half uurtje wel weer gedaan met de pret, want Jeroen Pauw, ook niet gek, had na het slaken van waarschuwingsgeluiden, zich verheven van zijn stok. Hij kwam eens een stokje steken tussen dat “afpikken” van zijn vrouwlief (als dat al zo was, want dat verteld de geschiedenis niet). Na enige schijnbewegingen rond het stel, gaf Jeroen B 70 een dreun met zijn vleugels en de kalkoen schommelde onder het maken van verwensingen uit het zicht, terwijl het vrouwtje een andere kant op vluchtte. De orde was hersteld en nu scharrelt iedereen weer zich een eigen weg op het erf, men kijkt niet meer naar elkaar om.
De harmonie is weer hersteld…

(bijdrage van Luc)