Een dagje aanpoten… (bericht geplaatst op 27 september 2010)
De dag, die vandaag al rond 5 uur begon, bleek achteraf ook niet alleen een lange dag te worden, maar ook een hele heftige! Bij deze een paar stukjes van de belevenissen van vandaag…
Kattendrama
Om 8 uur stond er een jongen aan de deur met een doosje in zijn handen. Hij had twee kleine katjes bij zich. De moeder kat was zondag 26 augustus doodgereden. Ze had 3 kittens, zijn hond had er al een dood gebeten en zodoende kwam hij vragen of hij de twee moederloze zieltjes hier kon laten. De jongen was op weg naar zijn werk en ondanks dat hij de kittens wel een goede indruk vond maken wilde hij ze niet zo aan hun lot overlaten.
Wij schrokken ons rot van hoe het dappere stel eruit zag en besloten na het geven van speciale poedermelk voor kittens gelijk naar de dierenarts te gaan om de diarree te laten testen op bacteriën en virussen. Een kruik in het mandje, want de twee zijn zo klein en zaten zo te rillen. De uitslag van het onderzoek was er al snel, de twee hebben giardia, een ééncellige die hevige diarree veroorzaakt en levensgevaarlijk is voor zulk klein grut.
Gelijk is er een behandeling gestart en hebben we de 2 van heel wat vlooien kunnen ontdoen. Thuis aangekomen zijn ze lekker in slaap gevallen onder de warmtelamp.
Het tweetal krijgt elke paar uur een maaltijd die door middel van een spuitje wordt gegeven, omdat ze simpelweg te zwak en te jong zijn om helemaal zelfstandig te eten. Ook krijgen ze vitaminepasta in hun bekje en af en toe vocht onder de huid ingespoten omdat ze echt helemaal aan het uitdrogen waren.
We doen dit werk toch al wat jaren maar het snijdt door je ziel als je twee van die stumperds aan het verzorgen bent en ze zo ziet knokken, wij knokken met ze mee!
Jacob de bejaarde damhertbok
We wisten dat vandaag Jacob bij ons zijn intrek zou komen nemen. Jacob is een damhertbok van 14 jaar afkomstig uit een park / hertenkamp. Jacob heeft artrose, waar hij door middel van medicatie goed mee uit de voeten kan. De reden waarom hij echter weg moest, was het aankomende dekseizoen wat meestal zo in oktober begint. De hindes, waar Jacob het terrein mee deelde, worden dan bronstig en dat kan de oude bok volgens de verzorgers daar niet meer aan: Jacob moest dus weg. Een aantal betrokken vrijwilligers trok zich het lot van hem aan en ging op zoek naar een nieuw adres. Als dit niet gevonden zou worden dan was er 1 optie: Jacob zou dan gedood worden.
Castreren van Jacob vond de desbetreffende dierenarts geen optie, aangezien door de wisseling van de hormonen die dan ontstaat het gewei wel blijft groeien maar niet meer wisselt. Bij Jacob zou dan elk jaar het gewei afgezaagd moeten worden, wat veel stress en kans op ontstekingen kon geven, aldus de desbetreffende dierenarts. Wat dus 
geen aanvaardbare optie leek te zijn volgens het bestuur.
Wij hebben enige tijd gezocht naar een nieuw adres voor deze wijze man. Maar zoals we verwachtten bleek het inderdaad een mission impossible om Jacob een voortijdige dood te besparen, dus werd besloten hem hier op te nemen.
Na enkele specialisten te hebben geraadpleegd, bleek iedereen het er over eens te zijn om dit oude dier zonder roesje te vervoeren, omdat een lichte narcose bij zo’n oud dier best een risico is. Hij kan onderweg ook eerder letsel oplopen omdat hij bijvoorbeeld te traag reageert met het herstellen van zijn stand (om in evenwicht te blijven) tijdens het rijden.
Vanochtend kwam Jacob hier echter bedwelmd aan, dit was gedaan omdat het vervoersmiddel waarmee de mensen hem kwamen brengen te laag voor hem was en hij daardoor alleen liggend vervoerd kon worden. Dat het cederen niet aan te raden was bleek de hele verdere dag nog uit de strijd die hij voerde om bij bewustzijn te komen. Tot nog toe heeft Jacob dan ook nog niet gegeten of gedronken…
Een Engeltje is hier!
Na de onstuimige ochtend bleek de middag zo verder te gaan. Er stonden twee mannen van de wegencontrole bij ons aan de deur. ‘Hebben jullie varkens?’ was de vraag. Marc antwoordde dat we die inderdaad hebben. De mannen 
wezen ons erop dat er een varkentje aan de overkant van onze boerderij liep. We renden achter de auto van de mannen aan naar de locatie waar ze het dier hadden gezien. Ze wezen ons het varken en vroegen of wij het wilden oplossen zodat ze weer verder met hun werk konden gaan. Het bleek te gaan om een big van een maand of drie. Een big waarschijnlijk vervoerd werd naar een mesterij of slachthuis om als speenvarken te dienen… Het arme meisje lag overal open, onder haar kin op haar pootjes, ze zat onder de schaafwonden en blauwpaarse plekken. Het kon niet anders dan dat ze uit het transport gevallen was en dan nog wel precies voor de poorten van Gnadenhof Melief, hoe onwaarschijnlijk kan iets zijn… De oorzaak hiervoor ligt waarschijnlijk in het feit dat veel veevervoerders de bocht hier aan de overkant veel te hard nemen, wat altijd te horen is aan het enorme gerommel, gestommel en gekrijs in de wagens. Vorig jaar is er hier voor de deur nog een wagen gekanteld met als gevolg 80 gewonde varkens aan boord, waarvan vele dieren botbreuken hadden en sommige ter plekke overleden…
Het gewonde diertje van vandaag stond daar wereldvreemd in de berm om zich heen te kijken, zo’n lief koppie keek ons recht in de ogen aan. We zeiden tegen elkaar: ‘het lijkt wel een engeltje, of het varkentje heeft het bord van Melief kunnen lezen, maar bijzonder is dit wel!’
Marc snelde naar huis en ging een hele grote transportkist halen met stro erin en 2 pallets. Met een beetje handigheid en geduld konden we haar in de box drijven. Thuis aangekomen is ze in onze quarantaine gekomen en begon gelijk lekker in het stro te wroeten. Toen ze wat tot rust gekomen was hebben we haar wonden en schaafplekken verzorgd. Vanavond hebben we nog even bij haar in het stro gelegen, ze keek ons zo blij aan en lijkt zich ervan bewust te zijn dat ze de dans is ontsprongen en dat ze een engeltje is in een varkenslichaam. Zoals u begrijpt is dit dan ook haar naam!
Wilt u Engel ondersteunen in haar levensonderhoud, adopteer haar dan nu op afstand en wordt de trotse adoptieouder van dit bijzondere diertje, wat overigens nog uit zal groeien tot een enorme grote meid!
Acht ongewenste fijnproevers hier gebracht
Na alle avonturen van deze dag werden er aan het eind van de dag 8 duiven gebracht. Marlies, een bekende van ons, had deze duiven in een bakkerszaak gevangen. Het probleem is namelijk zo, dat er steeds 8 verdwaalde postduiven de winkel in kwamen vliegen en zelfs op de toonbank van de lekkernijen gingen snoepen. Tot grote ergernis van de klanten en de eigenaar van de zaak…
De verkoopster had Marlies benaderd voor een diervriendelijke oplossing, aangezien de gemeentes vaak het probleem oplossen door de dieren te laten vangen en te vergassen.
Op veel plaatsen zorgen duiven volgens mensen tot overlast, deze dieren kunnen hier natuurlijk zelf niets aan doen, het komt meestal door de duivensport, die vaak keihard is. Zo worden er duiven op zeer jonge leeftijd ingezet om grote afstanden te vliegen. Dit heeft soms tot gevolg dat 60 tot 80% nooit thuis aankomt. Van de duiven die onderweg niet overlijden, overleeft dan een gedeelte in de stad. Deze dieren gaan op zoek naar hun voedsel en planten zich dan ook weer voort waardoor er weer nieuwe problemen / overlast situaties ontstaan…
De 8 duiven zitten nog even apart in een ren naast de blokhut waar de al op Melief aanwezige duiven wonen, zo kunnen ze wennen aan hun omgeving en hun medebewoners.
Wilt u 1 van deze fijnproevers verzekeren van elke dag een lekker menu voor duiven, adopteer dan nu één van hen op afstand!
Twee prachtige schreeuwlelijken erbij!
Vanmiddag werden er ook 2 parelhoenders hier gebracht. Ze zijn afkomstig van een andere opvang waar ze niet langer konden verblijven vanwege geluidsoverlast.
Al spoedig sloeg het tweetal alarm, wat de interesse trok van de vrijgezelle parelhoender die hier al enkele jaren woont. Ze hebben elkaar al krijsend begroet vanuit de quarantaine ruimte! Mensen beginnen vaak aan het houden van deze prachtig uitziende geparelde pluimveedieren, maar vergeten vaak het schetterende geluid wat deze dieren maken, wat niet zelden tot overlast leidt, waardoor dieren dan weer uitgezet worden of in een opvang belanden.
Tot zover de belevenissen van deze maandag, waarop een hoop gebeurd is. Uitgeput, voldaan, maar ook ongerust over enkele nieuwe bewoners, gaan we een kort nachtje tegemoet… Want de kittens moeten ook ‘s nachts geflest worden en de toestand van Jacob en Engel moet ook gecheckt worden.
