Doodzieke hond loopt al weken in dorp rond (bericht geplaatst op 7 januari 2013)

access_time 02-12-2013

Aan het einde van zondag de 30e december waren we net bezig het werk buiten af te ronden, toen we gebeld werden door bekenden. Ze hadden op weg ergens naartoe midden in een dorp een hond op straat zien lopen. Aangezien dit hier in de omgeving vaker voorkomt, besteedden ze er weinig aandacht aan. Maar toen ze uren later op de terugweg de hond nog steeds rond zagen lopen, stopten ze en belden ze bij verschillende mensen aan om te vragen of ze wisten van wie de hond was. Stuk voor stuk antwoordden de mensen dat de hond er al langere tijd, enkele weken zelfs, rondliep, maar niemand wist van wie hij was. En kennelijk interesseerde het ook niemand.

De hond bleek een makkelijk benaderbare, hele lieve teef te zijn en de vraag aan ons was dus: laten lopen of meenemen? Eén dag voor Oud en Nieuw met al het vuurwerk … Niemand die naar haar omkeek… Plaats hadden we niet, maar zo laten lopen was ook geen optie. Dus ruimde Lothar in allerijl een quarantaine-ruimte leeg zodat de arme hond ’s nachts niet langer over straat hoefde te dolen, maar lekker beschut in een mandje kon slapen.

Op het  eerste gezicht leek de hond ‘alleen maar’ een onverzorgde, vervilte vacht te hebben. Maar tijdens het aaien bleek al snel dat ze ook een enorme bult op haar buik had. Lothar belde voor overleg met de dierenarts en kon (op zondagavond!) gelijk langskomen. De bult op de buik van de hond bleek ook open te zijn. Na het maken van een röntgenfoto bleek alles nog erger dan verwacht, de tumor was zo groot als een voetbal en verdrukte alle organen in de buikholte. Ook waren er uitzaaiingen in de longen te zien… En er bleken ook tumoren aan haar ooglid en in haar neus te zien.

 

Het doodzieke dier moest al tijden vergaan van de pijn en toch was er niets aan haar te merken, zo lief en aanhalig als ze was. Dit maakte het des te moeilijker om de beslissing te moeten nemen om haar gelijk in te laten slapen, om een einde te maken aan haar lijdensweg. Waarmee we met een ontzettend droevig geval van achteloosheid en onverschilligheid van de mens ten opzichte van een weerloos dier de laatste dag van het jaar ingingen. Met een lege quarantaine-ruimte die we graag met de liefde van de naamloze hond hadden willen vullen…   


Rust zacht…

Onze sponsoren
 
 
instagram default popup image round
Follow Me
502k 100k 3 month ago
Share