Baasje gezocht! (bericht geplaatst op 3 november 2010)
Zaterdagavond, toen we eindelijk zover waren om even te gaan zitten, ging de telefoon. In het Duits: ‘Hebben jullie nog plaats voor een kitten?’
Nou, nee, eigenlijk! Omdat we geen aparte quarantaineruimte hebben voor katten, wonen de katten, die nieuw zijn en nog niet in de groep kunnen, in huis. Dat wil zeggen dat als we de eetkeuken inkomen, Boogie de aidskitten daar woont (kan dus nooit in de groep en zal daar moeten blijven tenzij we een perfect huisje voor hem vinden). Als we de huiskamer inkomen, draait Nozem de schimmelkitten om je benen (Nozem heette eerst Orphan, maar omdat deze naam een stempel op deze overlever drukt die hem niet past, heeft hij een naam gekregen die deze hem op het lijf geschreven is). Kom je het kantoor in, dan schiet Sneeuwwitje weg (nog altijd doodsbang voor onbekende mensen, wat is deze arme poes toch aangedaan?).
‘Ik heb het beestje bij de Lidl gevonden.’ ‘Waarom bel je pas om kwart voor 9 op zaterdagavond?’ ‘Ik probeer jullie al de hele dag te bellen. Het beestje van ongeveer 2 maanden oud zat moederziel alleen op de parkeerplaats. Ik kon haar daar niet zo achterlaten zo gevaarlijk tussen al die auto’s, dus heb ik haar meegenomen. Maar degene van wie ik het huis huur heeft twee jachthonden, die ook weleens bij mij naar binnen stormen. Ik heb het poesje nu in huis, maar ik ben bang dat het niet lang goed zal gaan als ze haar horen miauwen…’
Oké dan, we hebben nog wel plek op de gang. Want het diertje kan niet bij de aidskitten, niet bij de schimmelkitten en Sneeuwwitje heeft eerst al genoeg aan zichzelf.
Eenmaal hier blijkt het diertje een tam, klein, cypers poesje te zijn met wat langere haartjes en een lief breed kopje. Duidelijk met mensen opgegroeid. Dus dan komt weer de vraag: ‘Is het echt niet je eigen kat?’ Nee, dus, het diertje is echt volkomen ontheemd bij de Lidl achtergelaten. En de jongen en zijn vriendin waren oprecht blij dat ze het katje veilig bij ons achter mochten laten. Natuurlijk hebben we hen bedankt dat zij zich over het poesje ontfermd hebben!
De kleine is eerst bij de dierenarts getest op leukose en aids. Die testen waren negatief, en hopen we zo snel mogelijk een nieuw adres voor deze kleine meid te kunnen vinden. Want ze heeft nog een heel leven voor zich, dus hoeft ze niet gelijk te eindigen op een plaats voor uitgerangeerde en onplaatsbare dieren! Weet u iemand die dit kleine schatje een warm, nieuw tehuis wil bieden? Neem dan snel contact met ons op via info@stichtingmelief.nl!
