Survivor
Half augustus 2012 nam een bijna wanhopige jonge vrouw contact met Marc en Lothar op. De vrouw was op een dag de stal van haar verhuurder ingegaan. Wat ze daar zag, was dierenleed, heel veel dierenleed. Ze zag kalfjes die net geboren waren en hulpeloos riepen om hun moeder, zoekend naar een warm koeienlijf en een uier met melk, hun eerste en belangrijkste behoefte. Maar voor de kalfjes was er niet meer dan een plastic iglo met een hekje eromheen waaraan een emmer geklemd was waaruit ze moesten drinken. Ze stonden en lagen in hun eigen vuil en slechts 2 maal per dag kwam de boer langs om kunstmelk in de emmers te doen. Dan was er nog de afdeling waar de wat oudere kalfjes staan, de zogenaamde donkere stal, waar alle ramen met folie verduisterd zijn. Deze stal bleek nog smeriger en voller. Wat ze zag greep de vrouw zo aan dat ze besloot om voor de kalfjes te gaan zorgen: na haar werk ging ze naar de stal om schoon te maken, op te strooien en de kalfjes 1 voor 1 wat liefde en warmte te geven. Ze lette op de gezondheid van de dieren en gaf dit door aan de boer. Ze waste de kalfjes schoon als ze weer aan de diarree waren omdat ze de melk en de grote hoeveelheden van slechts twee maaltijden niet verdroegen. De vrouw gaf de dieren namen, de boer gaf ze een nummer.
De jonge vrouw sloot de dieren steeds meer in haar hart en beloofde de jongste kalfjes dat ze niet zouden eindigen als hamburger, biefstuk of blank kalfsvlees, maar dat ze uit deze hel op aarde vrij zouden komen. Ze richtte op internet een groep op om deze dieren vrij te krijgen. Een aantal mensen sloeg de handen ineen en besloot dat de kalfjes desnoods vrij gekocht moesten worden. Toen de vrouw Marc en Lothar vroeg of Melief de vrijgekochte kalfjes zou willen opvangen, is er heel goed over nagedacht of Melief de dieren een onderdak zou kunnen bieden. Want kalfjes kunnen, als ze volwassen worden, enorme dieren worden die ook weer veel werk en extra kosten met zich meebrengen. Ook beseften ze dat deze erbarmelijke leefomstandigheden in de melkindustrie helaas regel en geen uitzondering zijn en het systeem door deze eenmalige actie niet zal stoppen. Melief staat echter niet alleen voor de opvang van dieren, maar ook om te proberen mensen bewuster te maken wat betreft hun consumptiepatroon. En de gedachte was ook dat, als mensen op de boerderij wezentjes met een naam zouden zien die ontsnapt waren aan de doorgedraaide vee-industrie, dit zou kunnen bijdragen aan deze bewustwording.
Nadat ‘ja’ was gezegd tegen de vrouw, ging het razendsnel. Begin september kwam de vrouw twee kalfjes brengen, door haar vrijgekocht met het geld dat ondersteuners van haar internetactie hadden gestort na haar oproep om te proberen een aantal dieren in vrijheid te krijgen. Stichting Melief heeft hier dus niet aan mee betaald.
Het koekalfje, dat door de vrouw Sternchen was genoemd maar dat bij Melief de naam Sunshine kreeg door haar zachte, zonnige karakter, bleek in zeer slechte conditie te zijn, maar knapte na een paar weken van intensieve verzorging tot grote vreugde van iedereen toch op. Beide kalfjes waren onafscheidelijk totdat het noodlot toesloeg en Sunshine alsnog tot ieders grote verdriet kwam te overlijden. Omdat Survivor, zoals het stierkalfje was genoemd, ontroostbaar was en hele dagen liep te loeien, is toen besloten een ander koekalfje erbij te nemen. Daarover kunt u meer lezen bij Isabella LaWinia.
